Ε: «Ωραία παπούτσια, υπέροχα!»
Κ: «Ω! Σ’ ευχαριστώ. Κωνσταντίνος.»
Ε: «Ευθύμης, χάρηκα!»
…
Ξεκινάς μια συζήτηση με κάποιον τύπο και έχεις τόσα να συζητήσεις που – σίγουρα – ο χρόνος μιας ζωής δεν είναι αρκετός.
Συζητάτε για προσωπικές ενασχολήσεις, ανταλλάσετε απόψεις, θαυμάζετε, συλλογίζεστε, δημιουργείτε, μοιράζεστε και πάντα, πάντα συζητάτε ασταμάτητα.
Ναι, ήταν φανερό θα ταξιδεύανε μαζί. Λατρεύει την ιδέα του φεύγω – χάνομαι στον κόσμο, στον ήλιο. Εκείνο το σκοτεινό – για τον Ε. – πρωινό πρότεινε τόσο φυσικά να γίνει ο συνοδοιπόρος του, να τον ακολουθήσει αψηφώντας αποστάσεις και χρόνους.
Ξαφνικά η ζωή του γεμίζει, γεμίζει ενέργεια. Θέλει να περιπλανηθεί, να φύγει αστραπιαία, να γευτεί , να γνωρίσει , να πρωτογνωρίσει, να χαθεί… στην ζωή!
PS: Και τα πάντα γυρίζουν.